Vlissingen:
De stad aan de Westerschelde
De stad van Michiel de Ruyter
De stad met de langste boulevard van Nederland
Halverwege de jaren 80 van de vorige eeuw voor het laatst in Vlissingen geweest, het werd tijd dat ik daar weer eens ging kijken en wandelen.
Woensdag 6 juli 2022 vanuit Tiel de trein genomen en rond 12:00 uur aan de Westerschelde, zilte lucht 21 graden, op naar een haring in het centrum.
Uiteraard nam ik de route langs de Westerschelde om van de scheepvaart te kunnen genieten, en de weidsheid.
Naar het centrum wandelen is iets van 15 minuten en al snel zie de Oranjemolen opdoemen en het herdenkingspunt “Uncle Beach”, kort hierop passeer je het monument voor de Joodse slachtoffers. Daarna passeer je de Vissersvrouw van Herman Bisschop (die heeft meerdere kunstwerken in Vlissingen).
Na een overheerlijke haring gegeten te hebben bij de haven, bij het standbeeld van Michiel de Ruyter gekeken, via de kazematten naar de langste boulevard van Nederland richting strandpaviljoen 7.
Ook hier weer een mooi beeld “Moedige redder van drenkelingen”.
Hierna echt de stad in, waar ik verrast werd door veel kleurrijke huizen, straatkunst en oude gevels. Gelukkig zijn hier in het centrum de meeste winkelpuien gespaard gebleven van de moderniseringsgolf van de jaren 60 en 70. Een verademing om de architectuur te zien zoals het bedoeld is.
Langs het water terug richting station en gegeten bij Seaside café de punt, zeer aardige mensen, maar als ik geweten had, dat het alleen frituur was, had ik in de stad mosselen gegeten.
Station Vlissingen
De stationsklok geeft twee keer per dag de tijd aan.
Mens en weer, Herman Bisschop 1985
Misschien weinig van de geschiedenis geleerd?
Rony Put
aanstekelijk werk
Fred de Langen
Dankjewel Rony, het was genieten in de zon langs het water en de kleurrijke huizen in de stad.